As rotacións do seu sexto curso de Medicina en Madrid teñen estado marcadas pola pandemia do Covid-19. “O ano pasado tiveron que suspenderse algunhas prácticas e moitos procedementos non se realizan ou fanse menos, pero tamén é certo que esta situación pandémica aportounos unha experiencia moi importante para o futuro e, sobre todo, permitiunos aprender a tratar aos pacientes dende o lado máis humano”, destaca Jie Chen Bao, natural do Barco pero de familia chinesa.
Malia ter nacido en Valdeorras, con apenas uns meses era levada cos seus avós á provincia de Zhejiang, no sudeste chinés, onde viviu ata os 6 anos. Logo regresaba a España para residir cos seus pais en Ceuta e, dalí trasladábase a Madrid para estudar Medicina. Malia á súa curta estadía no Barco, Jie Chen Bao sente un agarimo especial pola vila, á que volvía o pasado ano por vez primeira, e tamén por Galicia.
Por iso a esta estudante de Medicina, que está a realizar as súas prácticas no Hospital da Princesa de Madrid, lle fai especial ilusión poder incorporarse á Asociación de Médicos Galegos (Asomega) Nova, entidade que preside o neumólogo trivés Julio Ancochea.
– A súa traxectoria vital é moi curiosa, naceu no Barco pero pouco despois levárona a China, de onde é a súa familia…
Si, daquela había pouco tempo que os meus pais chegaran a España e, por cuestións de traballo ao pouco de nacer eu decidiron levarme a China, onde medrei cos meus avós. E logo aos 6 anos volvínme a España e xa directamente a Ceuta, porque os meus pais mudáronse alí, e logo viñen a Madrid para estudar a carreira.
– No seu caso conviven a cultura chinesa e a española, algo moi enriquecedor, pero ao mesmo tempo na súa nenez tamén os cambios e a adaptación serían difíciles.
Claro, ao final ter estado en tantos sitios enriquece moito a nivel cultural e persoal, pero irte con 6 anos da casa na que estiveches sempre e ter que despedirte dos teus avós foi duro. E aínda que non tiven a oportunidade de medrar en Galicia, sempre penso no meu lugar de nacemento con moito agarimo e moitas veces dame pena non ter podido medrar aquí e aprender o galego, aínda así, teño toda a vida por diante para poñerme e aprender.
– ¿Ten regresado algunha vez ao Barco?
Si, unha vez, o ano pasado. Fun cunha amiga da universidade, que é de Vigo, e a experiencia resultou moi boa. Deume a impresión de que a xente en Galicia era moi cercana, moi xenerosa e hospitalaria. Ao mellor soa raro, pero cando voltamos a Madrid sentín como morriña, pena por irme de aí. Pero fíxome moitísima ilusión ir.
– ¿Que a levou a estudar Medicina?
O meu verdadeiro desexo era tirar pola rama artística, gustábame moito o baile, de feito fixen baile cando estiven en China; pero sempre che din que o ámbito da arte non é unha opción con bo futuro, por iso despois barallei estudar arquitectura, que é unha combinación de belas artes e algo máis científico. Porén, á miña familia iso tampouco lle convenceu moito.
Tamén é certo que sempre valorei a medicina como unha opción. Cando ves a alguén da túa familia enfermo, sentes a necesidade de coidalo e de axudarlle, por iso dende pequena sentía a necesidade de coidar dos meus pais e dos meus avós. Sempre tiven esa idea de querer axudar aos demais.
– Despois de seis anos en Medicina, ¿está contenta co camiño que tomou?
Durante a carreira tiven momentos de crises e de indecisión, pero ao final valoro moito os aspectos positivos da medicina, que deu moi boas aportacións. A medicina fíxome ser mellor persoa, ver que non toda a xente vive as cousas da mesma maneira. Un dos aspectos máis curiosos é que os pacientes ábrense moitísimo aos médicos, e claro, ves diferentes formas de entender a vida e iso abriume a mente. Agora mesmo síntome feliz con ese camiño que elixín.
– ¿Como está sendo a súa experiencia no Hospital da Princesa en Madrid?
Estiven rotando por outros hospitais como A Paz en xinecoloxía e tamén polo Hospital Neno Xesús en pediatría, pero a maioría das prácticas fíxenas no Hospital da Princesa e a experiencia está resultando moi ben. A miña última rotación foi no servizo de Neumoloxía e foi boísima, penso que das mellores rotacións que tiven na carreira porque os médicos que forman o servizo son moi bos profesionais, pero sobre todo moi bos docentes e moi boas persoas.
De feito, foi o neumólogo Julio Ancochea quen me permitiu coñecer Asomega, paréceme moi entrañable, moi cercano cos estudantes e sempre se preocupa porque nós, os alumnos, esteamos a gusto durante as prácticas. Nas clases que nos daba recordo que sempre recalcaba os aspectos máis humanos da profesión de ser médico. É unha desas persoas das que te vas acordar toda a vida.
Ademais agora estou facendo o traballo de fin de grao sobre Neumoloxía e o meu titor é o doutor Zamora, tamén do servizo de Neumoloxía da Princesa e de quen recibín un gran trato. A verdade é que lle teño moito cariño a todo o servizo, e, en xeral, as prácticas nas outras especialidades do hospital tamén teñen sido moi boas.
– A súa formación práctica ten coincidido cunha situación excepcional como é a pandemia do Covid, ¿como lle ten influído a nivel persoal e profesional?
Si, é unha das cousas que me marcaron moito porque ves a persoas moi críticas de saúde, e aprendes non só tratar a enfermidade, senón á persoa. Eu creo que nese aspecto marcoume moito a min a nivel emocional, e, sobre todo, aos que xa están exercendo.
– Máis adiante, ¿gustaríalle completar a súa formación en China?
A miña idea é facer o MIR en España, pero durante a residencia teño opción de ir nun período de tempo ao estranxeiro e facer algunhas prácticas. Nese senso, si que me gustaría irme a China, coido que iso vaime enriquecer moito a nivel profesional e persoal. Se podo si que o farei.
– ¿Gustaríalle exercer en Galicia?
Si, gustaríame no norte e, por suposto, en Galicia, onde teño amigos e familia. É xa por sentimento e orgullo, que no fondo son galega.
– ¿Que pensa que poden aportar iniciativas como Asomega Nova aos xoves médicos?
Penso que a asociación consegue fomentar a formación científica, a actividade docente e a investigación a través dos congresos e conferencias que organiza, ademais de realizar publicacións sobre traballos e temas relacionados coa medicina. Iso estimula moito o exercicio da medicina en todos os seus aspectos e promove a relación entre as persoas que forman parte de Asomega, e tanto a nivel profesional como humano. Ademais para min supón un novo achegamento a Galicia, nunca se poden esquecer as orixes.
Texto: A.R.
Fotos cedidas.