Era noiteboa en Hoff, unha cidade de Islandia, onde na rúa 316, Felipe e a sú irmá Natalia agardaban, con paciencia a chegada do seu pai. O seu pai era mariñeiro e solía estar embarcado durante moitos meses. Cada certo tempo, lles mandaba cartas aos seus fillos. Na última carta, lles prometía que voltaría a casa polo Nadal.
Silvia, a nai dos menos, comezou a preparar a cena de noiteboa. Facía días xa que non sabía nada do seu home. Acendeu a radio e escoitou que había unha forte marexada, acompañada de treboas no mar do Norte, mar donde estaba a pescar o seu marido. Estaba moi preocupada. As horas ían pasando, e a familia comezou a cear.
De súpeto, uns cascabeis comenzaron a soar, e iluminouse o ceu, os nenos sentiron un arrepío, e Natlia, a máis pequena preguntou: Sería Papá Noel?, xa chegarían os regalos? Felipe, o maior, estaba triste, ía a ser o primeiro Nadal sen o seu pai. Aínda así, correu con Natalia cara a cheminea, situada no salón, para ver se chegaran os regaos. E alí, sentado no sofá, sorrinte, estaba o seu pai co cabaliño que el pedirá e a moneca que tanto desexaba Natalia. Os menos correron ao carón dos seus brazos. Ese foi o mellor regalo do Nadal.
Autora: Elena DElis de sexto de Primaria.
