Pandeiros, pandeiretas, bombos, triángulos, cunchas e mesmo sarténs e chaves. E, por suposto, a engaiolante e exquisita sonoridade das súas voces. Con este abano instrumental as Tanxugueiras subíanse ao escenario do Teatro Lauro Olmo do Barco na noite do 6 de xullo para presentar o seu primeiro disco, que leva o nome do grupo.
Enchían a sala ritmos da tradición galega envoltos na frescura, enerxía desbordante e simpatía destas tres cantareiras, chegadas dende as zonas de Teo e do Barbanza: Aida Tarrio e as irmás Sabela e Olaia Maneiro.
Comezaban con varias pezas de corte tradicional en solitario e incorporando, xa a partires do tema “Aí a ribeira”, ao resto de músicos da súa banda: Cibrán Seixo (violín), Rubén Fernández (acordeón), Isaac Palacín (percusión) e José Manuel Díaz (baixo).
No decurso da actuación ían despregando unha mestura de ritmos tradicionais, e outros non tanto, con letras que falan do amor, do desamor e de recordos como “Non cho sei” ou “Glasgow” e ata da liberdade e mesmo do empoderamento feminino en pezas como “Que no cho neguen”. Dende muiñeiras ata conexións con rexistros como pode ser o pop, o jazz ou o blues, as cantareiras amosaban a súa forma de entender a música e de compartila coa xente.
E co público do auditorio barquense en pé e bailando ao son habaneiro de “Cuba, que bonita es Cuba”, composta por Sabela Maneiro (tal e como ela contaba no escenario), concluía o primeiro e intenso concerto das Tanxugueiras, consideradas un dos grupos revelación da música tradicional galega, no Barco.
Fotos: Carlos G. Hervella/ A.R.
