Esta actuación benéfica, a favor da AECC, reunía na tarde do 10 de agosto a unhas 200 persoas no Auditorio da vila
Escollía o minimalismo de “Etude Nº 1”, do compositor americano Philip Glass, para comezar unha interesante, coidada e espectacular viaxe pola música contemporánea na que amosaba o seu talento e virtuosismo ao piano. Fabio Álvarez regresaba, 23 anos despois, ao escenario no que debutaba como músico na súa vila natal: o Auditorio Julio Vázquez de Trives. E facíao nun exitoso concerto benéfico, a favor da Asociación Española contra o Cancro (AECC), que reunía a unhas 200 persoas.
“Para min é un orgullo e unha gran alegría tocar no meu pobo”, confesaba ao inicio da actuación o pianista, que reside actualmente en Nova York, onde compaxina a súa actividade como pedagogo con concertos e masterclass. E ademais explicaba que este era un concerto moi pensado dende hai tempo no que o total do recaudado vai ir á AECC. Un concerto que quería facer por dous motivos. Primeiro, por unha experiencia persoal co cancro e, en segundo lugar, co afán de realizar un espectáculo pedagóxico para achegar ao público á música actual. “Non se pode estigmatizar a música contemporánea, é un erro, hai que romper esa idea, cada compositor é un universo cheo de diferentes estilos e harmonías”, resaltaba.
E así o demostraba no decurso da súa actuación, pasando dos “Etudes Nº 2&6 (1991-2012) do minimalista Glass a dúas composición de carácter “revolucionario” de primeiros do século XX de Henry Cowell (1897-1965): “The Tides of Manaunaun” (1917) e “The Banshee” (1925). Nelas Álvarez amosaba as chamadas técnicas estendidas para piano, tocando de xeito totalmente diferente ao convencional, coa palma da man ou co antebrazo.
Logo facía chegar o son dun laberinto con “Labyrinth” (1998) de Randall Meyers, cunha mestura entre a interpretación habitual ao piano e as técnicas estendidas; e daba un salto máis con “The Body of Your Dreams” (2002) de Jacov TV, unha peza para piano e música electrónica, con pequenos anacos de frases extraídas dun anuncio, que tamén se proxectaba ao mesmo tempo que interpretaba a composición.
Como contrapunto, Álvarez daba paso a catro pezas inspiradas na música tradicional galega do tamén pianista e compositor Octavio Vázquez, natural de San Xoán de Río: “Foliada de Tenorio” (2015), “Alalá de Padrón” (2015), “Alalá Imos Indo” (2003) e “Muiñeira de Ponte San Paio” (2003).
E, xa encarando a recta final do recital, anunciaba a “estrea mundial” do tema “New York” de Jivan Gandhi, compositor co que colabora; e sorprendía tocando ao mesmo tempo o piano de cola e un de xoguete en “The Memory of Roses” (1992) de Louis Andriessen. Deseguido compartía escenario cunha xovencísima chelista trivesa, María Rodríguez, coa que tocaba un par de temas, entre eles un tango.
Fabio Álvarez finalizaba de xeito excepcional do concerto entre ovacións e co público en pé aplaudindo sen cesar con “Tora! Tora! Tora! Cadenza Apocalíptica (Scorpio)” de George Crumb (incluído no seu primeiro disco, “Musical Zodiac”) e dedicando unha derradeira peza dun compositor vasco ás persoas afectadas polo cancro. Despois recibía as felicitacións do público ao que agasallaba cunha petiscada no mesmo auditorio.
Texto: A.R.
Fotos: Carlos G. Hervella
